Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Μια συναντηση

















Oποτε κι αν γυρισω πισω ολο το ιδιο αυτο προσωπο.

Ενα λαμπερο φως εκει στο βαθος του χρονου.

Μια κοσμικη συναντηση που ομως κρατησε τοσο λιγο..

Αστερι που διαγραφει μια φωτεινη τροχια και συ ισα που προλαβαινεις να κανεις μια ευχη.

Μια θυμηση προσκολλημενη, σταματημενη σ αυτη τη χρονικη στιγμη.

6 σχόλια:

  1. Nαμαστε ολοι δυνατοι και να ελπιζουμε για καλυτερες μερες. Χρονια σου πολλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ενα πρόσωπο μένει εκεί ,κλειδαμπαρώνεται γιά πάντα μεσα μας.ενα φώς ενάντιο στήν συμβατικότητα μας νά κυκλώνει τήν μνήμη καί νά εμμένει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτο το φως επιμενει να φαινεται ακομα εκει στο βαθος και να με καλει συνεχως κοντα στη ζεστασια που εκπεμπει.. μεχρι εδω..
    ειναι καλα κλειδωμενο γιατι το κλειδι ηταν δικο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σου εύχομαι αυτό το αστέρι να πέσει στη χούφτα σου και να τοκρατήσεις εκεί για πάντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Aλατακι μου το αστερι αυτο εκανε την γρηγορη τροχια του στο παρελθον αλλα η δυνατη του λαμψη εξακολουθει να υπαρχει ακομα...μεσα στο παρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή