Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Τι είναι αυτό που μας κάνει να ελπίζουμε;



"Ντρέπομαι  ντρέπομαι που ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου  και που εδώ και κάμποσες δεκαετίες κυβερνάει. Ελευθερία δεν υπάρχει, η παιδεία υπολείπεται και το ψωμί παίζεται!"......
Αυτό το σλόγκαν ,γιατί περί σλόγκαν πρόκειται, το ακούω  τελευταία όλο και περισσότερο να ξεστομίζεται .Γιατί άραγε; είναι αυτοκριτική για το σημερινό χάλι; είναι ενοχές;  είναι αυτοκάθαρση; "καθαρίσαμε" λοιπόν κάνοντας αυτή την διαπίστωση; ok  λοιπόν ... και εν πάση περιπτώσει  γιατί σώνει και καλά πρέπει να ελπίζουμε ότι την κοινωνία θα την σώσει η  νέα γενιά  η οποία  θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη; Tι είναι αυτό που μας κάνει να το ελπίζουμε; και για μας κάτι ανάλογο  δεν  πρέπει πίστευαν οι προηγούμενοι;...και πάει λέγοντας; ....ιστορικά, τουλάχιστον, η γενιά του 60  δεν ήταν μια γενιά που πρέσβευε ότι καλύτερο; ....και ιδού πως κατάντησε!!!  τι έχει επιδείξει η σημερινή που δεν είχε η προηγούμενη ; γιατί γίνεται τόσο ντόρος για την επόμενη;
 Πιστεύουμε αλήθεια στους νέους ; ότι  «μόνοι τους πρέπει να πάρουν τα ηνία» και ελπίζουμε ότι "στο τέλος θα επικρατήσει η αλήθεια και όχι η πραγματικότητα";.Τι είναι αυτό που μας κάνει να το ελπίζουμε;
Γιατί αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι  πάλι τα ίδια θα επαναληφθούν και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια;...... 

2 σχόλια:

  1. Πολύ σωστοί οι προβληματισμοί σου, μόνο που δεν υπάρχει 'νομοτέλεια' στην προκοπή των ατόμων, των ομάδων, των κοινωνιών, των κρατών και των εθνών... Ο καθένας διαλέγει ένα δρόμο και παλεύει, αγωνίζεται να γίνει καλύτερος και πιο σωστός. Αν ήταν 'νομοτελειακά' τα πάντα, τότε έπρεπε να καθόμαστε στους καναπέδες και να περιμένουμε την εξέλιξη ή στους καφενέδες και να κάνουμε απλώς διαπιστώσεις και κριτική των άλλων, ποτέ φυσικά των ευατών μας. Η μεγάλη ανάγκη για αλλαγή, που τώρα διαφαίνεται ολοκάθαρα πρέπει να γίνει και να αρχίσει από εμάς τους ίδιους. Εξαιρετικοί οι προβλημαστισμοί σου. Μου έδωσαν το κίνητρο να πω 2-3 λόγια παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελευταία σκέφτομαι, ότι κινήσεις πολιτών με αγαθές προθέσεις, πάντα κατέληξαν στο πουθενά... σ ένα αδιέξοδο δρόμο..τίποτα δεν μπόρεσαν να πετύχουν από αυτά που σχεδιάζουν-αν κάποιοι στο σκοτάδι και ερήμην των υπολοίπων.Δεν πιστεύω με λίγα λόγια στους "μαζικούς" αγώνες αλλά στους αυστηρά ατομικούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή