Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Μπορει και να φυσηξει ανεμος...















Οταν πεφτουν βαρια τα "συννεφα", πως κανεις να ελπιζει οτι θα σταματησει την σαρωτικη καταιγιδα που ερχεται;
Καποτε ησουν ατρομητος γιατι υπηρχαν καταφυγια να κρυφτεις μεχρι να περασει..
Τωρα μονο δεος και μουδιασμα μπροστα στο μενος του αληθινου.. του πραγματικου..
Οι τρυφερες αγκαλιες που σε προστατευαν οταν κινδυνευες, δεν υπαρχουν πια..., τωρα εισαι μονος.
Η ψυχη δεν αντεχει πια αλλο τις καταιγιδες κουραστηκε , βαρεθηκε θελει να ξαποστασει λιγο ...
Ποιος ξερει μπορει και να φυσηξει ανεμος, να τα διαλυσει ...και να τ αλλαξει ολα..

2 σχόλια:

  1. Ευτυχώς αντέχουμε Φανή μου περισσότερα απ όσα νομίζουμε .... σ ένα παιχνίδι που δεν καθορίσαμε εμείς τους κανόνες , δεν μπορείς να βγείς από έξω ούτε να περάσεις μια ζωή σ ένα "ενυδρείο" προστατευμένος ... έρχεται ο χρόνος που οι ξένοι στίχοι ζωντανεύουν για σένα και ξαφνικά γίνεσαι πρωταγωνιστής δραμάτων που πάντα συνέβαιναν αλλού ... μακάρι πίσω από κάθε πόνο να κρύβονται δώρα ...νομίζω ότι στο τέλος αυτό αποδεικνύεται αλλά χρειάζεται θράσος για να το πεις αυτό σε κάποιον που εκείνη τη στιγμή πονάει ...κι εγώ δεν το έχω .

    Μια υπέροχη Κυριακή θα σου ευχηθώ !!! με λιγότερα σύννεφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενα ανελπιστο "δωρο" ειναι αυτο το σχολιο σου , νασαι καλα Ηλια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή