Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Το μυστικο














του Δημητρη Καββουρα
ποιηση δωματιου


Σ αυτα τα σπιτια δεν υπαρχουν γωνιες να καταχωνιασεις τα μυστικα σου, ουτε παραθυρα με οριζοντες ανοιχτους για να τα φυγαδευσεις. Κι οι δρομοι στις πολεις ειναι απεραντοι και με φωτα πολλα που κανουν τη νυχτα μερα. Πουθενα δεν βρισκεις λιγη διακριση, λιγη μονιαξια - τοπο και χρονο - για να συναντησεις ησυχα τον εαυτο σου, εξον κι ειναι φθινοπωρο, που αδειαζουν οι δρομοι κι οι πλατειες, καθως πιανει η βροχη και σκορπαει ο κοσμος. Τοτε γυριζεις στο σπιτι κυνηγημενος απο την μπορα, με τους δικους σου να σε περιεργαζονται και να ρωτουν για τον καιρο. Την κρυφη χαρα που σε συνεχει, οι αλλοι δεν την μαντευουν ...τη χαρα πως ανταμωσες παλι τους ηρωες σου σαν τοτε που κρυβοσουν - παιδι - στο κελλαρι, πλεκοντας δικους σου θρυλους στη βροχη. Κι ευχαριστημενος, κρατωντας το μυστικο αυτης της αναδρομης, τιναζεις το παλτο σου...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου